တိမ္နီနီကို ၾကိဳးက်စ္ဖို႔
ပ်ိဳမ်စ္တဲ့ လက္တစ္စံု
ေရစီးခြင့္ မၾကံဳတဲ့ ေဟာဒီျမစ္မွာ
ငါက ေလွလည္း ျဖစ္ဖူးျပီ ။
ဒိုင္ယာရီ စာတစ္အုပ္က
ဘ၀ ရဲ႕ျပယုဂ္ဆိုရင္
ဟိုတုန္းက ပံုျပင္ကို
ငိုစရာလို႔ မထင္ေတာ့ဘူး ။
ရာသီၾကမ္းလို႔
ခရမ္းစမ္းမပ်ိဳးခဲ့တဲ့ ေျမ
ဘယ္ဆန္းေဒးေတြ မွ တိမ္မျပာဘူး
ဘယ္မုတ္သုန္ဦး ကေရာ
ေျခာက္ျပစ္စင္လို႔လဲ ။
က်ဳပ္ေလ.....................
ေဟာဒီေကာင္းကင္ထဲမွာ
တစ္ခါေလာက္ေတာ့ ေရႊမံွဳၾကဲလိုက္ခ်င္တယ္ ……
No comments:
Post a Comment